شهیدکیان -مطلب

شهید مطلب کیان 

     نام پدر : صفر       

عضویت : بسیجی  

تاریخ تولد:6-4-1332شمسی

محل تولد:طالقان-البرز

محل خدمت : مخابرات

تاریخ شهادت : 22-1-1366شمسی     

محل شهادت : شلمچه  

گلزارشهدا: بهشت زهرا(س)

 قطعه29 ردیف91 شماره18

تهران

نوید شاهد: قطعه شعری از شهید مطلب کیان خطاب به فرزندش

عزیزم کودک دردانه من

چراغ تابناک خانه‌ من

بگو بابا، چطور حال سرکار

صفا آورده‌ای مشتاق دیدار

عزیزم منتی برما نهادی

که پا بر دیده‌ی بابا نهادی

به توگفتم در اینجا پای مگذار

عنان مرکب خود را نگهدار

در این سامان به غیر از شور و شر نیست

شرافت جز به دست سیم و زر نیست

شرف هرگز خریداری ندارد

درستی هیچ بازاری ندارد

همه دام و دد یک سر دو گوشند

همه گندم نما و جو فروشند

عبادت جای خود را بر ریا داد

صفا و راستگویی از مُد افتاد

جوانمردان تهی دست و تهی پای

لئیمان را بساط عیش برجای

نصحیت‌ها تو را بسیار کردم

مواعظ را بسی تکرار کردم

که اینجا پا منه کارت خراب است

مبین دریای دنیا را مه سراب است

ولی حرف پدر را ناشنیدی

زحوران بهشتی پا کشیدی

قدم را از عدم این‌سو نهادی

به گنه آباد دنیا رونهادی

به گیش من بسی بیداد کردی

که عزم این خرب آباد باد کردی

دگر اکنون روا نبود ملامت

مبارک مقدمت جانت سلامت

توهم مانند ما مأمور بودی

دراین آمدشدن معذور بودی

کنون دارم نصیحت‌های چندی

بیا بشنو ز بابا چند پندی

نخستین آن که با یاد خدا باش

ز راه دشمنان حق جدا باش

ولی راه خدا تنها زبان نیست

دراین راه از ریاکاران نشان نیست

خداجو با خداگو فرق دارد

حقیقت با هیاهو فرق دارد

خداگو حاجی و مردم فریب است

خداجو مومن حسرت و نصیب است

خداگو بهر زر خواهان حق است

وگر بی‌زر شود از پای لق است

خداجو را هوای سیم و زر نیست

به جز فکر خدا فکر دگر نیست

مرو هرگز ره ناپاک مردان

ز ناپاکان همیشه روی گردان

اگر چه عیب باشد راستگویی

ولی خواهم جزاین راهی نپویی

اگر چه دزد کارش رو به راه است

ولی دزدی به کیش من گناه است

اگر دستت تهی شد دل قوی دار

به راه رشوه خواران پای مگذار

عزیزم هوش خود را تیزترکن

ز ابلیسان آدم رو حذرکن

تو با ما بعد از اینها خوبتر باش

روان مادر و جان پدرباش

بود چشم امید ما به دستت

من و مادر فدای چشم مستت

به عمر خویش با ما با وفا باش

به پیری هم عصای دست ما باش

دلم خواهد که بیند شادکامیت

نشیند مرغ خوشبختی به بامت

خدا را از سر جان بندگی کن

به نیروی خدا رخشندگی کن

بیا و حرمت ما را نگهدار

پس از ما هم خواهرانت را نگه دار

عزیزم خواهرانت را رهبری کن

به تیر راه‌ها روشنگری کن

مده از دست رسم مهربانی

به او نیکی بکن تا می‌توانی

تو باید رنج او با جان پذیری

اگر از پا فتد دستش بگیری

پس از ما گر کسی خیر تو را خواست

خدا اول پس از او خواهران است

شما باید باهم جمع باشید

به تیره‌راه‌ها چون شمع باشید

بهین چیزی که شهد زندگانی‌ست

فقط یک چیز آن هم مهربانی‌ست

پس از ما یادگار ما شمایید

نشان از روزگار ما شمایید

دلم خواهد که روی غم نبینید

به جز آسودگی همدم نبینید

شوید از جام عیش جاودان مست

تو و او را ببینم دست در دست

نصیحت های من پایان گرفته

ولی طبعم ز لطفت جان گرفته

دوباره گویمت این پند در گوش

مبادا گفته‌ام گردد فراموش

مرانجان خواهرانه پاگیزه خود را

زکف هرگز مده دامان او را

سروده: پدرت مطلب

7/6/ 63 هدیه به پسرم و پاره تنم و بزرگ خانواده بعد از من بهرام عزیز و شیرین‌تر از جانم.