دکل شهید محمدرضا ابراهیمی

ایروانی:

یک دکلی داشتیم از نوع مرو با ارتفاع ۳۲ متر در منطقه کوشک. برادران دیده بان ارتش هم با ما روی همین دکل کار می کردند.
برای تعویض دیده بان ها رفته بودم. یکی از دیده بانهای مستقر در دکل شهید محمدرضا ابراهیمی بود، کم سن و سال ترین دیده بان ما. از بس سنش پایین بود در واحد او را کودک صدا می‌زدیم.
یکی دو ساعت آنجا ماندم و جویای وضعیت منطقه ، کمبودها و وسایل مورد نیاز بودم.
آماده رفتن به دیدگاه بعدی شده بودیم که جیپ برادران ارتش آمد پای دکل. یک افسر ارتش که کنار دست ماشین نشسته بود از ماشین پیاده شد و بعد از سلام و علیک با ما از دیده بان ارتش که بالای دکل بود پرسید دید چطوره؟ دیده بان هم گفت دید خوبه.
افسر ارتشی رفت پای دکل و شروع به بالا رفتن کرد. اولش خوب می رفت ، ده متری که بالا رفت سرعتش کم شد، معلوم بود که کم اورده، چهار پنج متر دیگر به زحمت بالا رفت و از دیده بانشان پرسید منطقه چه خبر؟ دیده بان هم که متوجه ترس افسر  از ارتفاع شده بود گفت: خبری نیست و منطقه آرام است. افسر ارتشی همین پاسخ را بهانه کرد و شروع کرد به پایین آمدن.
من که شیطنتم گل کرده بود به محمدرضا( کودک) یک چشمک زدم و گفتم ؛ مثل اینکه کرنومتر باطریش ضعیف شده، برو بالای دکل بیار عوضش کنم. افسر ارتش تازه پایش به زمین رسیده بود که  محمدرضا با سرعت برق و باد رفت بالای دکل و کرنومتر را آورد پایین.
افسر ارتشی که متوجه شیطنت من شده بود با چهره ای گرفته و عبوس سوار ماشین شد و رفت. دستی سر محمدرضا کشیدم و با افتخار گفتم: دمت گرم روسپیدمان کردی.
شادی روح شهید محمدرضا ابراهیمی بخوانیم فاتحه با ذکر صلوات.