به نام خداوند مهربان
گوهر از خاک برآرند و عزیزش دارند/
بخت ما بین که فلک گوهر ما برده به خاک
سال بد سال اشک سال عزا
گشاده رو بودی و بخشنده و خوی خوشت، مدام.
به قدر لزوم کلامی بر زبانت بود و رنجوری آدمیان، بیش از هر مسئله ای در جهان هستی، دل افگارت می کرد.
ظهر بیست و سوم مرداد ماه یکهزار و چهارصد هجری خورشیدی ما را برای همیشه ی روزگار ترک کردی و این ابتدای دریافت حقیقی ما از تو شد.
به اقتضای شرایط موجود آن روز، در اندوهی محنت بار و غمی بسیار دشوار، مراسم تدفین و یگانگی تو با حضرت حق، در کمال بی آلایشی برگزار شد. چنان که خود تو چنین بودی.
سالی که گذشت بیش از آن که بشود با کلمات توصیف اش کرد، همراه ما بودی.
تقدیر چنان رقم خورد که خانه ی تازه ی ما، از منزل نو تو، جدا شد.
و تلخ کامی حظ و مسرت نبرده و ندیده ی تو، برای همه ی عمر در ضمیرمان ثبت شد.
در روزهای متمادی، به ضرورت، جهت انجام امور مربوط به بعد از حیات عفیف و شریف تو، در بیشتر محل های رفت و آمدت حضور یافتیم.
همکارانت چه مهربانانه و دلسوزانه پذیرای ما بودند و در این مسیر همراهمان شدند.
باری،
بهت و غرور از شنیدن و دیدن تعاریف از خلق و خصلت های ناب و نیکو و اندوه رفقا، همکاران و هم محله ای هایت بر غم نبودنت افزون گشت.
این روزها در تدارک مراسم یادبود ات هستیم.
یادی به عزت، سخاوت، فروتنی، یاری و ایمان که پیوسته در خاطرمان جاودان خواهد بود.
خدایت رحمت کناد
از طرف همسر و فرزندت علی
نظر بنده به عنوان خواهر همسر ایشان؛ بسیار انسان شریف؛نجیب و با خدایی بودن روحشون در آرامش ابدی