کول سواری حاج رضا

مصطفی:

 در عملیات خیبر بعلت اینکه عراق در منطقه طلاییه مقاومت کرد و خط  شکسته نشد  راه و جاده خشکی برای تامین جزایر شمالی و جنوبی مجنون وجود نداشت و اصلا شکل و طراحی عملیات عوض شد و همه چیز معطوف حفظ جزایر گردید و اقداماتی صورت گرفت که در طرح اولیه عملیات دیده نشده بود مثل ساخت پل های خیبر برای عبور خودروها ؛ ایجاد جاده بسیار مهم خاکی در آبهای جزیره شمالی و انفجار و شکاف جاده و  انتقال  اب هور از سمت چپ  جاده و پد شرقی جزیره جنوبی به سمت راست ان برای جلوگیری از پیشرفت تانکها و نفر بر های عراقی که بسیار موثر بود بطوری که همه جا را اب فرا گرفت و از پیشروی بیشتر تانکهای عراقی جلوگیری کرد تا قبل از این اقدام تانکها جولان میدادند و هر جنبنده ای روی  جاده رو  هدف میگرفتند و توپ؛  کاتیوشا و خصوصا خمپاره های عراقی جهنمی از اتش درست کرده بودند بطوری که بچه های تیپ سیدالشهدا ع تاب مقاومت نداشتند و مجبورا کمی عقب نشینی کردند  و جای خود را به  لشکر حضرت رسول ص دادند.تخریب لشکر حضرت رسول ص بلافاصله بعد از استقرار با کندن جاده و قرار دادن مواد منفجره درجاده شکافی ایجاد کرد و اب را به زیر پای تانکها و نفر برهای عراقی منتقل و انها را زمین گیر و سپس مجبور به عقب نشینی کردند  فرمانده شجاع اطلاعات لشکر برادر حاج عباس کریمی تا همین جلوی خط  به همراه چند نفر برای بررسی و سرکشی امد که جملاتی بین ما رد و بدل شد که در بحث مهم « نقش سنگر در جبهه  » به ان اشاره میکنم علی ای حال  بعد از این کیاست و خوشفکری در شرایط به هم ریخته خط پیشروی عراقی ها متوقف و منطقه در گیری محدود شد به یک جاده و شدت اتش اون هم اتش های عراق متمرکز شد روی همین یک جاده و من و برادر علی اصغر ایرانی دیده بان مستقر در شکاف ایجاد شده روی این جاده بودیم یعنی تقریبا نوک پیکان و هیچگاه در طول جنگ زیر یک همچنین اتشی بی سنگر نبودم همون جا هم از ناحیه دست چپ مجروح شدم ولی به هر ترفندی که بود بچه ها اون قسمت از جاده جزیره جنوبی  را حفظ کردند  تا حداقل جزیره شمالی از دست نرود دلم نمیامدبرم عقب؛ لجبازی  کردم و چند روز با همان شرایط جسمی  در خط موندم تا بالاخره خط نسبتا تثبیت شد عقب که اومدم رفتم همین قرارگاه تاکتیکی حنین که حاج اقا رضا اشاره کردند یکی دو روز اونجا بودم که یکی از اون بارانهای سیل اسای جنوب شروع شد و طی شاید یکساعت همه چیز رو در خط و عقب به هم ریخت حتی تبادل اتش کاملا قطع شد و محوطه قرارگاه هم تا یک متر اب گرفت و  سنگرها هم بی نصیب نموندن و همه ما  ناچارا از سنگرها زدیم بیرون و جامون رو دادیم به باران سیل اسا و پناهنده شدیم روی خاکریز های دور تا دور قرارگاه برای رفتن از سنگر این طرف قرارگاه به سنگرهای  طرف مقابل برای برداشتن چیزی خصوصا خورد و خوراکهای شناور روی اب از پلهای شناور استفاده میکردیم با مهندس سلیمی حاج رضا سلیمانی و برادر رجبی هم سنگر بودیم و اواره روی خاک ریز؛ حالا حرکت روی خاکریز باران خورده چسبناک و سر به سختی و بعضا با سقوط خنده دار همراه بود ولی هر طور بود این کار انجام میشد ولی حاج رضا بنده خدا با پایی که همیشه به کمک آتل حرکت میکرد توی اون گل و شل گیر افتاده بود تا اینکه فرشته نجات رفت زیر دو پای حاج رضا و ایشون رو قلندوش بعد کول کرد تا بتونه جابجا بشه حاجی هم در کمال تواضع پذیرفت و رفت روکول این مهندس با وقار و متواضع با اون کلاس و رتبه ای که حاج رضا اشاره کرد؛ وقتی به ایشان گفتند شما چرا به زحمت افتادی میگفت افتخار میکنم به همچین جانبازی خدمت کنم البته مهندس سلیمی بعدا به فرماندهی مهندسی قرارگاه کربلا منصوب شد و چندی بعد به فیض عظمای شهادت نایل امد و حاج رضا وقتی خاطرات رو مرور میکرد میگفت خدا مارو ببخشه رفتیم رو کول شهید اونم با اون مقام .
بله و این همان راز عنایت الهی به جبهه های حق علیه باطل بود یعنی  پاکی و صداقت و عشق به خدمت همه نیروها  و در همه رده ها در سخت ترین نقاط جبهه و جنگ و محل خدمت  چیزی که این روزها به ان شدیدا نیازمندیم چه در  رده مدیریتی چه در سطح عامه مردم