سقوط لودر

فیروز احمدی:

یکی از مشکلات اول جنگ نبودن جاده بود وقاطر حرف اول نقل انتقال را ایفا می کرد هنوز ایفا با جاده ای نبود سوای خاطرات دیده بانی یه خاطره از دلاور مردان جهاد سازندگی :
 نیروهای جهاد سازندگی قبل از عملیات و قبل از نیروهای رزمی، وارد منطقه عملیاتی می‌شدند و به ساخت سنگر و هموار کردن زمین می‌پرداختند که به همین خاطر امام خمینی(ره) لقب سنگرسازان بی سنگر را به آنها اعطا کرد.

قبل از شروع عملیات بازی دراز دوم جاده ای برای تردد به ارتفاع 1150 گچی نبود. به سختی با قاطر وسایل و امکانات برای بچه ها به روی ارتفاع برده می شد. یک بسیجی 22 ساله اهل اصفهان که نامش را فراموش کرده ام ولی چهره اش در آخرین لحظه قبل از شهادت، همیشه توی خاطرم هست. او ماموریت سه ماهه اش تمام شده بود و مقدمات ازدواجش  فراهم شده بود ولی نرفت و گفت: باید من از پایین دژبانی تا روی ارتفاع جاده ای بکشم و بعد بروم برای ازدواج.

 شروع به کار کرد. به تنهایی به مدت 10روز جاده ای که یک ماشین بتواند بالا بیاید را کشید و بسیار خوشحال بود و با صدای بلند تکبیر می گفت. ما هم برایش شربت آبلیمو درست کردیم ولی چون لودر توی دید دشمن بود، آتش خمپاره بیشتر شده بود. تصمیم گرفت شربت را خورده - نخورده لودر را به پایین ببرد که چرخه لدر لیز خورد و نتوانست آن را کنترل کنند. خودش با لودر از بالای ارتفاع به پایین سقوط کرد. آن لحظه خیلی برای ما دلخراش بود. تا پایین رفتیم، دیدیم این دلاور به شهادت رسیده است.برای شادی روح شهدا بخصوص این شهید والا مقام صلوات...