اولین دکلی که رفتم
قبل از مجروحیت یا در ارتفاع دیده بانی میکردم یا در خاکریز یا از روی درخت نخل.
بعد از مجروحیت رسیدم به عملیات خیبر. که برادر اقایی و حسن تهرانی مقدم مرا بردن به قرارگاه حنین واز اینجا کار در تطبیق من شروع شد. در حین عملیات یک دکل در حوالی طلاییه بود از نوع فشار قوی. که حاج قاسم و جناب حاج ابوالفضل مقدم از روی آن دیده بانی میکردن چند بار خواستم بروم طرف این دکل. گفتم با این پایی که دارم شاید نتوانم بروم بالا و ضایع شوم خلاصه بیخیال شدم. ۱۵ روزی که از عملیات گذشت یک دکل میله ایی سمت چپ طلاییه بود که با تعدادی سیم بکسل مهارش کرده بودن که یک نردبان داشت وحدود ۲۵ متر ارتفاع یک روز که هوا خوب بود گفتم میروم بالای آن و پس از یک سال یک دیده بانی میکنم با یکنفر دیگر از تطبیق رفتیم دکل در سنگر استراحت مرحوم کرمی و چند نفر دیگر نشسته بودن و کرمی با دیدن ما اخم کرده بود و ناراحت نشسته بود که چرا ما وارد حریمش شدیم البته آن زمان زیاد آشنا نبودیم و ۲ بار در تطبیق او را دیده بودم خلاصه برای اولین بار رفتم بالا ی دکل. هوا پس از بارندگی بسیار تمیز بود. در روبروی ما حداقل ۳ گردان ۱۳۰ عراقی مشغول شلیک به سمت جزیره بود یک گرا مسافت به تطبیق دادم که مسئولش جناب مهدی وکیلی بود که کار در تطبیق هم این بزرگوار به من آموزش داد . گلوله اول که آمد مقداری پرت و پلا بود با چند تصحیح اومد روی توپخانه عراق .شروع کردیم به شلیک و آتش موثری ریخته شد ماموریت تمام دادیم که پایین بیاییم عراق که عصبانی شده بود شروع کرد آتش سنگین روی دکل ریختن .چند تا از سیم بکسل ها پاره شد دیدیم نمیشه پایین اومد .دوباره درخواست شلیک کردم روی توپخانه عراق. یک مقدار از آتش روی دکل کم شد. سریع اومدیم پایین رفتیم در سنگر استراحت. اخم آقای کرمی بیشتر شده بود و گرد و غبار تمام سنگر را پر کرده بود. قبل از آنکه کرمی انتقادی بکند زدیم بیرون و به تطبیق برگشتیم